ਢਲਦੀ ਉਮਰੇ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਦੀ ਸੰਭਾਲ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵ ਰੱਖਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਉਦੇਸ਼ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਲਈ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਸਾਵਧਾਨੀ ਵਰਤਣੀ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਸਿੱਧਾ ਪਰ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਉਪਾਅ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਆਰਾਮ ਦੀ ਆੜ ਵਿੱਚ ਮਨ ਨੂੰ ਬੌਧਿਕ ਆਲਸ ਵਿੱਚ ਖਿਸਕਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਨਾ ਦਿਓ। ਮਨੁੱਖੀ ਦਿਮਾਗ ਇੱਕ ਸਥਾਈ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਰਗਰਮ ਖੋਜ ਇੰਜਣ ਵਾਂਗ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਲਈ ਨਿਰੰਤਰ ਤੌਰਨਵੀਂ ਜਾਣਕਾਰੀ ਅਤੇ ਮੌਕਿਆਂ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਡਿਜੀਟਲ ਨੈੱਟਵਰਕਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਖੋਜ ਇੰਜਣਾਂ ਵਾਂਗ, ਇਹ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਗਤੀਵਿਧੀ ਵਿਚ ਵਿਚਰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਇਸ ਨੂੰ ਇਕਾਗਰਤਾ ਜਾਂ ਧਿਆਨ ਲਗਾਉਣ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਰੋਕਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਸਾਰੂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸਹੀ ਮੁੱਦਿਆਂ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰਨ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ ਦੇਣਾ ਹੀ ਅਕਲਮੰਦੀ ਹੈ।
ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਉਪਰੋਕਤ ਫਾਰਮੂਲੇ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦਾ ਹਾਂ ਭਾਵੇਂ ਮੇਰੀ ਕੋਈ ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਮਨ ਨੂੰ ਸਰਗਰਮ ਰੱਖਣ ਲਈ ਵੱਡੇ ਅਤੇ ਛੋਟੇ, ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟਾਂ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੌਧਿਕ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਜੋ ਲਗਾਤਾਰ ਮੇਰੇ ਮਨ ਨੂੰ ਉਤੇਜਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਅਕਸਰ, ਮੈਂ ਕੈਲਕੁਲੇਟਰ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੋਏ ਬਿਨਾਂ ਗਣਨਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਅਜਿਹੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਦਾ ਹਾਂ ਜੋ ਹੱਲ ਕਰਨ ਜਾਂ ਖੋਜਣ ਲਈ ਮਾਨਸਿਕ ਯਤਨਾਂ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦੀਆਂ ਹੋਣ। ਮੈਂ ਸਵੈ-ਇੱਛਾ ਨਾਲ ਗੱਣਿਤ ਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਚੁਣ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁਤੰਤਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹੱਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਕਿਸੇ ਪਾਸਿਓ ਸਹਾਇਤਾ ਤਾਂ ਹੀ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ ਜੇਕਰ ਮੈਨੂੰ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆਉਂਦੀ ਹੋਵੇ। ਅਜਿਹੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਵਿਹਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੇ ਬੁਨਿਆਦੀ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਤੋਂ ਹੱਲ ਕਰਨ ਦੀ ਪਹੁੰਚ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਇਹ ਅਭਿਆਸ ਮੇਰੀ ਅਗਿਆਤ ਹਕੀਕਤਾਂ ਨੂੰ ਖੋਜਣ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਰੌਚਿਕ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਇਹ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਮਨੋਰੰਜਨ ਦਾ ਕੰਮ ਵੀ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇੱਕ ਗੰਭੀਰ ਪੱਧਰ ਤੇ ਇਹ ਮੇਰੀ ਚੱਲ ਰਹੇ ਬੌਧਿਕ ਸਰੋਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਵਚਨਬੱਧਤਾ ਪੱਕੀ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਮੈਂ ਇੰਟਰਨੈਟ 'ਤੇ ਛੇ ਬਲੌਗਾਂ ਨੂੰ ਲਿਖਦਾ ਤੇ ਸੰਭਾਲਦਾ ਹਾਂ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਦੋ ("ਹੋਮੀਓਪੈਥਿਕਹੋਮ") ਅਤੇ ("ਹੋਮੀਓਪੈਥਿਕਗੁਰੂ") ਹੋਮਿਓਪੈਥੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਮੈਂ ਹੋਮਿਓਪੈਥਿਕ ਵਿਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਰੱਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਾ ਪ੍ਰਸਾਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਹੋਮਿਓਪੈਥੀ ਵਿਚ ਮੈਡੀਕਲ ਸਾਹਿਤ ਦਾ ਭਰਪੂਰ ਖਜਾਨਾ ਹੈ ਜੋ ਦੂਜੀਆਂ ਦਵਾ ਪਰਣਾਲੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਕਿਤੇ ਵਧੇਰਾ ਹੈ। ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਲਈ ਵਰਦਾਨ ਹੈ ਜੋ ਪੜਨ ਲਿਖਣ ਤੇ ਇਲਾਜ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਵਸੀਹ ਮੌਕੇ ਹਾਸਲ ਕਰ ਕੇ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਵਿਗਿਆਨ ਦਾ ਸਾਖਸਾਤ ਅਵਤਾਰ' ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਤੱਤ ਰੂਪ ਵਿਚ ਵਿਗਿਆਨ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹਿੱਸਾ ਇਸ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰਨ ਲਈ ਗੁਜਾਰਿਆ ਹੈ ਜੋ ਅੱਜ ਵੀ ਜਾਰੀ ਹੈ। ਔਨਲਾਈਨ ਕੰਮ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਕੰਮ ਔਫਲਾਈਨ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਮੈਂ ਕੋਈ ਇੱਕ ਮਨਪਸੰਦ ਹੋਮਿਓਪੈਥਿਕ ਕਿਤਾਬ ਚੁਣ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੁਤਾਬਿਕ ਇਕ ਵਧੀਆ ਰਚਨਾ ਦਾ ਰੂਪ ਦਿੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ। ਇਸ ਕਾਰਜ ਲਈ ਇਸ ਵਿਚ ਸੰਸੋਧਨ, ਸੰਪਾਦਨ ਜਾਂ ਵਿਸਥਾਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਇਸਦੀ ਉਪਯੋਗਤਾ ਨੂੰ ਵਧਾ ਕੇ ਮੈਂ ਫਿਰ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਲੈਪਟਾਪ ਡੈਸਕਟੌਪ ਅਤੇ ਆਈਪੈਡ ਦੋਵਾਂ 'ਤੇ ਨਿੱਜੀ ਵਰਤੋਂ ਲਈ ਰੱਖ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਮੈਂ ਹੋਮਿਓਪੈਥੀ 'ਤੇ ਦੋ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲਿਖੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਦੋ ਹੋਰਾਂ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਦੋਹਾਂ ਬੋਲੀਆਂ ਵਿਚ ਟਾਈਪ ਕਰਨੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਮੁਹਾਰਤ ਸਦਕਾ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਸਭ ਲਿਖਣ ਸਮੱਗਰੀ ਤਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਆਪਣੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਔਨਲਾਈਨ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ ਖਾਸ ਕਰਕੇ Amazon ਅਤੇ Book Patch ਤੇ ਪਬਲਿਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਹਾਰਡਕਵਰ ਅਤੇ ਈ-ਕਿਤਾਬ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਤਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਕੀਟ ਲਈ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕਰਨ ਵੇਲੇ ਵੀ ਮੈਂ ਬਾਹਰੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕਾਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਸਗੋਂ ਸਮਰਾਓ ਬੁੱਕਸ ਦੇ ਬੈਨਰ ਹੇਠ ਆਪ ਹੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਅਜਿਹਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਮੈਂ ਸੰਪਾਦਨ, ਪੇਜ-ਸੈਟਿੰਗ ਅਤੇ ਡਿਜ਼ਾਈਨਿੰਗ ਦੇ ਹੁਨਰ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਏ ਹਨ। ਉਦਾਹਰਣ ਦੇ ਲਈ, ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਕਿਤਾਬ ਦੀ ਛਪਾਈ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਹਫ਼ਤੇ ਲਈ ਦੇਰੀ ਕਰਨੀ ਪਈ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਦਾ ਕਵਰ ਨੂੰ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਕੋਰਲਡਰਾਅ ਨਾਮਕ ਫਾਰਮੈਟ ਵਿੱਚ ਕਰਨ ਲਈ ਇਹ ਸਾਫਟਵੇਅਰ ਸਿੱਖਣਾ ਪਿਆ। ਮੈਂ ਅਜਿਹੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੂੰ ਬੋਝ ਦੀ ਥਾਂ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਮੌਕਿਆਂ ਵਜੋਂ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ।
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦਿਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਆਪਣੀ ਪਸੰਦ ਦੀ ਮੈਟੀਰੀਆ ਮੈਡੀਕਾ ਤੋਂ ਦੋ ਦਵਾਈਆਂ ਦੀ ਨਿਤਨੇਮੀ ਰੀਡਿੰਗ ਨਾਲ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਇਸ ਕੰਮ ਨੂੰ ਖੁਲ੍ਹਾ ਸਮਾਂ ਦੇਣ ਲਈ, ਮੈਂ ਸਵੇਰੇ 4 ਵਜੇ ਉੱਠਦਾ ਹਾਂ ਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਉੱਠ ਖੜ੍ਹਦਾ ਹਾਂ। ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਉਪਰੰਤ ਮੈਂ ਦਿਨ ਦਾ ਅਜੈਂਡਾ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ ਤੇ ਲੇਖਨ ਕਿਰਿਆ ਅਰੰਭ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ। ਜੇ ਕਿਸੇ ਅਖਬਾਰ ਲਈ ਹਫਤਾਵਾਰੀ ਲੇਖ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹੋਵਾਂ ਤਾਂ ਉਹ ਕੰਮ ਮੈਂ ਇਸੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ, ਮੈਂ ਇਸ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਬਲੌਗ ਪੋਸਟਾਂ ਲਿਖਣ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਤਿੰਨ YouTube ਚੈਨਲਾਂ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਵਿਚਾਰ ਅਤੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਇਹ ਕੰਮ ਮੈਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਾਦ-ਦੁਪਹਿਰ ਅਤੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ।
ਉਪਰੋਕਤ ਦੋ ਬਲੌਗਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਮੈਂ ਚਾਰ ਹੋਰਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਵੀ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਇਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ "ਅਪਦਾਪੰਜਾਬ," ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਪੰਜਾਬ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਲਿਖਤਾਂ ਪਾਉਂਦਾ ਹਾਂ। ਦੂਜਾ "ਐਕਸਪਲੋਰਿਂਗ ਜਪੁਜੀ" ਹੈ ਜਿਸ ਵਿਚ ਜਪੁਜੀ ਸਾਹਿਬ ਤੇ ਸਿੱਖੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧਿਤ ਹੋਰ ਮਸਲਿਆਂ ਬਾਰੇ ਸਮਗਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। "ਸਮੀਖੀਆ," ਸਾਹਿਤਕ ਅਤੇ ਮੀਡੀਆ ਮਾਮਲਿਆਂ 'ਤੇ ਆਲੋਚਨਾਤਮਕ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰਨ ਲਈ ਹੈ; ਅਤੇ "ਜਾਬ ਵਰਕਸ਼ਾਪ ਆਨਲਾਈਨ" ਮੇਰੇ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਕੁਝ ਬਲੌਗਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਤਾਜ਼ਾ ਏਕੀਕਰਿਤ ਬਲਾਗ ਹੈ ਜੋ ਔਨਲਾਈਨ ਕੰਮ ਅਤੇ ਕਮਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਨਵੇਂ ਹੁਨਰਾਂ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰਨ 'ਤੇ ਕੇਂਦਰਿਤ ਹੈ। ਇਹ ਬਲਾਗ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਬੇਰੋਜ਼ਗਾਰ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਚਲਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜੋ ਰਵਾਇਤੀ ਚੈਨਲਾਂ ਰਾਹੀਂ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਮੇਰਾ ਉਦੇਸ਼ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ ਬਦਲਵੇਂ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੇ ਮੌਕਿਆਂ ਅਤੇ ਉੱਭਰ ਰਹੇ ਰੁਝਾਨਾਂ ਬਾਰੇ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਪੈਦਾ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਨਾਲ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਮੁਫ਼ਤ ਪਾਠ ਅਤੇ ਤਕਨੀਕੀ ਕੋਰਸ ਵੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਬਲੌਗ ਗੂਗਲ ਦੇ ਮੁਫਤ ਡੋਮੇਨ blogspot.com 'ਤੇ ਹੋਸਟ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵ ਪਧਰ ਤੇ ਉਪਲਭਦ ਹਨ।
ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੈਂ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਬਲੌਗ ਅਤੇ ਵੈਬਸਾਈਟਾਂ ਨੂੰ ਖੁਦ ਬਣਾਉਂਦਾ ਅਤੇ ਸੰਭਾਲਦਾ ਹਾਂ, ਮੇਰੇ ਸਿਰਜਣਾਤਮਕ ਸਮੇਂ ਦਾ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹਿੱਸਾ ਤਕਨੀਕੀ ਹੁਨਰਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿਚ ਲਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਅਕਸਰ ਕਈ ਹਿਦਾਇਤੀ ਵੀਡੀਓਜ਼ ਦੇਖਣ ਅਤੇ ਨੋਟਸ ਲੈਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਮੈਂ ਇਸ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਸਿੱਖਦਾ ਹੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਇਹ ਗੱਲ ੳਨੁਭਵ ਕਰ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਅਜੋਕੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਆਧੁਨਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਅਤੇ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਨੇ ਗਿਆਨ ਨੂੰ ਕਿਸ ਹੱਦ ਤੱਕ ਵਧਾ ਦਿਤਾ ਹੈ। ਇਸ ਨੇ ਇਹ ਸਿੱਧ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿ ਨਾ ਸਿਰਫ ਪਦਾਰਥ ਮਾਈਕ੍ਰੋ-ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਮੈਕਰੋ ਪੱਧਰ ਵਾਂਗ ਹੀ ਮੌਜੂਦ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਇਸ ਨੂੰ ਸਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਵਰਤਿਆ ਵੀ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮਨੁੱਖੀ ਅੱਖ ਤੋਂ ਖਰਬਾਂ ਪਰਤੀਤੀ ਮੀਲਾਂ ਦੀ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਪਏ ਇਲੈਕਟ੍ਰੌਨਾਂ ਦੇ ਡਿਜੀਟਲ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨੂੰ ਇੰਨੇ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਢੰਗ ਨਾਲ ਚਲਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਕੰਪਿਊਟਰ ਇੱਕ ਸੌਫਟਵੇਅਰ ਨੂੰ ਇਕੋ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੈਂਕਾਂ ਅਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰਾਂ ਲਈ ਵੀ ਇਕਸਾਰ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇਮੰਦ ਗਿਣਨਾਵਾਂ ਸੰਭਵ ਹੋ ਗਈਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਨੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕਤਾ ਦੀ ਮਿੱਥ ਦੇ ਚੀਥੜੇ ਉਡਾ ਦਿੱਤੇ ਹਨ ਜਿਸ ਨੇ ਸਾਡੇ ਸਮਿਆਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣਾ ਅੱਲਗ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਖੇਤਰ ਬਣਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖਜਾਤੀ ਦਾ ਪੂਰਾ ਧਿਆਨ ਖਿਚਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਅਜੇ ਵੀ ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਬਾਰੇ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਅਤੇ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਜੋ ਇਸ ਵਾਧੇ ਬਾਰੇ ਜਾਣੂ ਵੀ ਹੈ, ਉਹ ਵੀ ਅਜੇ ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਗਿਆਨ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਨਾਲ ਜੋੜਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਤਕਨੀਕੀ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਵਿਚਕਾਰ ਇਹ ਪਾੜਾ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਉੱਚ ਪੱਧਰੀ ਸੋਚ ਅਤੇ ਅਭਿਆਸ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਵਿੱਚ ਅਥਾਹ ਰੁਕਾਵਟ ਪੈਦਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਅਧਿਆਤਮਿਕਤਾ ਅਤੇ ਬ੍ਰਹਮੰਡ ਦੀ ਦੈਵੀ ਉਤਪਤੀ ਦੀ ਮਿੱਥ ਦਾ ਵਿਸਫੋਟ ਸਾਨੂੰ ਸਿੱਖ ਫਲਸਫੇ ਦੇ ਅਧਿਐਨਾਂ ਦੇ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਲੈ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਖੇਤਰ ਨੇ ਮੇਰੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲਾਭਕਾਰੀ ਸਮੇਂ ਤੇ ਅਧਿਕਾਰ ਜਮਾਇਆ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਪਿਛਲੇ 28 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਮੈਂ ਪੂਰੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਇਸ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝਿਆ ਹੋਇਆ ਹਾਂ। ਇਸ ਸਾਰੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਮੈਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਬਾਣੀ ਜਪੁਜੀ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਅਧਿਐਨ 'ਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਖੋਜ, ਲਿਖੀ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਖੋਜ ਖਰੜੇ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਸੋਧਿਆ ਹੈ। ਬਾਹਰਮੁਖੀ ਰਹਿਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਮੈਂ ਜਪੁਜੀ ਦੇ ਪਾਠ ਨੂੰ ਡੀਕੋਡ ਕਰਨ ਲਈ ਸਖ਼ਤ ਤਰੀਕੇ ਅਪਣਾਏ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਨੇ ਸਮਝਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਦੁਆਰਾ, ਮੈਂ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਸਿੱਟੇ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਿਆ ਜੋ ਇਸ ਛੋਟੇ ਪਰ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕੰਮ ਦੇ ਵਿਸ਼ਾ ਵਸਤੂ ਦੀਆਂ ਰਵਾਇਤੀ ਸਮਝਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਭਰੋਸੇ ਨਾਲ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਜਪੁਜੀ ਦੀ ਮੇਰੀ ਵਿਆਖਿਆ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਮਨ ਦਾ ਉਨਾ ਹੀ ਸਹੀ ਤਰਜਮਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਸੋਚਦੇ ਸਨ। ਮੇਰੇ ਵਿਚਾਰ ਵਿੱਚ, ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਯੋਗਦਾਨ ਨੂੰ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇਗੀ ਕਿਉਂਕਿ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦੇ ਵਿਦਵਾਨ ਆਪਣੇ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦੇ ਅਧਿਐਨ ਵਿੱਚ ਵਿਗਿਆਨਕ ਵਿਧੀਆਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਦੇਸ਼ਪੂਰਨ, ਯਥਾਰਥਵਾਦੀ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਹੋਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਜੇ ਕਦੇ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਆਪਣੇ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਤਿੱਖਾ ਰੱਖਣ ਲਈ ਨਾਕਾਫ਼ੀ ਲੱਗਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਲਈ ਨਵੇਂ ਰਸਤੇ ਲੱਭਦਾ ਹਾਂ। ਮੇਰੇ ਕੰਪਿਊਟਰ ਡੈਸਕਟੌਪ 'ਤੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇੱਕ ਜਾਂ ਦੋ ਕਿਤਾਬਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸੰਪਾਦਨ ਜਾਂ ਅਨੁਵਾਦ ਕਰਨਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪੁਸਤਕ ਨੂੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਦਾ ਕਾਰਜ ਕਾਫੀ ਸਮੇਂ ਤੇ ਧਿਆਨ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਕੱਲ, ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜੀਵਨ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਲੇਖਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਲਿਖਣ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਹਾਂ। ਇਸ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਅਤੀਤ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਏ ਯਾਦਗਾਰੀ ਪਲਾਂ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਜਿਊਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਨਾਲ ਨਾ ਸਿਰਫ ਮੇਰਾ ਮਨੋਰੰਜਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਸਗੋਂ ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਦੀ ਧਾਰਨ ਸਮਰੱਥਾ ਵੀ ਵਿਕਸਿਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਉਮਰ ਦੇ ਅੱਸੀਆਂ ਵਿਚ ਚਲ ਰਹੇ ਇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਲਈ ਇਸ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਕੋਈ ਮਾਨਸਿਕ ਕਸਰਤ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੇਕਰ ਉਹ ਹੋਰ ਰੁਝੇਵਿਆਂ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚੋਂ ਸਮਾਂ ਕੱਢ ਸਕਦਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ।
ਹਾਂ, ਮੈਂ ਕਈ ਘਰੇਲੂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਨਿਭਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਜੋ ਮੇਰੀ ਉਮਰ ਦੇ ਹੋਰ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਰਲਦੀਆਂ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪੋਤੇ-ਪੋਤੀਆਂ ਨਾਲ ਜੁੜਦਾ ਹਾਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਲੈਜਾਂਦਾ-ਲਿਆਉਂਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਖਰੀਦਦਾਰੀ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਮੈਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਅਤੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨਾਲ ਅਪਡੇਟ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੇ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਪੁੱਛਗਿੱਛਾਂ ਵਿੱਚ ਹਾਜ਼ਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ। ਇੱਕ ਰੁਟੀਨ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦਿਨ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ ਇੱਕ ਲਘੂ ਫਿਲਮ ਦੇਖਣ ਜਾਂ Google 'ਤੇ ਵਿਸ਼ਵ ਦੇ ਨਕਸ਼ੇ ਦੀ ਸਰਵੇਖਣ ਕਰਨ ਨਾਲ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਕਈ ਵਾਰ ਇੰਟਰਨੈਟ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦਾ ਸੈਰ ਕਰਨ ਦਾ ਸ਼ੌਕ ਪੂਰਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।
ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉੱਪਰ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਬੌਧਿਕ ਜੋਸ਼ ਨੂੰ ਗਿਆਨ ਲਈ ਮੇਰੀ ਅਣਥੱਕ ਖੋਜ ਤੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਹੁਲਾਰਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਨਵੇਂ ਹੁਨਰ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਹੈ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਕੰਪਿਊਟਰ ਸੌਫਟਵੇਅਰ ਸਿੱਖਣ ਅਤੇ ਚਲਾਉਣ ਵਿੱਚ। ਮਾਈਕ੍ਰੋਸਾਫਟ ਆਫਿਸ ਅਤੇ ਓਪਨ ਆਫਿਸ ਵਰਗੇ ਟੈਕਸਟ ਮੇਕਿੰਗ ਸਾਫਟਵੇਅਰਾਂ ਵਿੱਚ ਨਿਪੁੰਨ ਹੋਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਮੈਂ ਸਪ੍ਰੈਡਸ਼ੀਟ, ਪਾਵਰਪੁਆਇੰਟ, ਪੇਜਮੇਕਰ, ਫਰੰਟਪੇਜ, ਅਤੇ ਕੋਰਲ-ਡਰਾਅ ਵਰਗੀਆਂ ਸੰਬੰਧਿਤ ਐਪਲੀਕੇਸ਼ਨਾਂ ਵਿੱਚ ਮੁਹਾਰਤ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਆਪਣੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਵੈਬਸਾਈਟਾਂ ਖੁਦ ਬਣਾਈਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰੇਕ ਲਈ ਢੁਕਵੇਂ ਵੈਬਪੇਜ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਤੇ ਅਪਡੇਟ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਖੇਤਰਾਂ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਹੋਣ ਲਈ HTML ਅਤੇ Java ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਹੈ।
ਮੈਂ ਕਲਿਕ ਬੈਂਕ, Fiverr, AdsTerra, Yllix, Amazon, Google ਆਦਿ ਵਰਗੇ ਕਈ ਕਾਰਜ-ਮੁਖੀ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ ਦੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਯਤਨਾਂ ਨਾਲ, ਮੈਂ ਹੁਣ ਘਰ ਤੋਂ ਕੰਮ ਕਰਨ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੁਨਰਾਂ ਅਤੇ ਰਣਨੀਤੀਆਂ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਹਾਂ ਜੋ ਮੈਂ ਵਿਹਲੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਦੇਣ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਰੱਖਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਦੁੱਖ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਇਹ ਰਿਪੋਰਟਾਂ ਸੁਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਸਰਕਾਰੀ ਅਤੇ ਉਦਯੋਗਿਕ ਨੌਕਰੀਆਂ ਲਈ ਅੰਦੋਲਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਹ ਇਸ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਦੌੜ ਸਕਦੇ ਅਤੇ ਗਲੋਬਲ ਵਰਕ ਮਾਰਕੀਟ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਅਜ਼ਮਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦੂਜੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹ ਤਰਸਯੋਗ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾਰਟ ਫ਼ੋਨ, ਨੌਕਰੀਆਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਨਤ ਸਾਧਨ, ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਉਹ ਨਿਰਾਸ਼ਾਜਨਕ ਧਰਨੇ ਅਤੇ ਮੁਜ਼ਾਹਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਬਰਬਾਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਹ ਦੂਜਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਈ ਗਈ ਸਮੱਗਰੀ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹਨ ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਆਪਣਾ ਕੁਝ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਹੁਨਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਇਹ ਭਰੋਸੇ ਨਾਲ ਮੰਨਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਔਨਲਾਈਨ ਕੰਮ ਰਾਹੀਂ ਆਪਣੇ ਖਾਲੀ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਕਮਾਈ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣਾ ਹੈ।
ਇਹ ਧਾਰਨਾ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਸਰਵੇਖਣ ਤੋਂ ਸਾਬਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਮੈਂ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਹ ਨੋਟ ਕਰਨਾ ਦੁਖਦਾਈ ਸੀ ਕਿ ਸਿਰਫ 47% ਨੌਜਵਾਨ ਲੋਕ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮੋਬਾਈਲ ਫੋਨਾਂ ਨੂੰ ਉਤਪਾਦਕ ਸਾਧਨ ਵਜੋਂ ਵਰਤਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸਿਰਫ 13% ਦਾ ਹੀ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਪੈਸੇ ਕਮਾਉਣ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਤੇ ਸਿਰਫ ਹੀ 4% ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਤਪਾਦਕ ਵਰਤੋਂ ਲਈ ਡੈਸਕਟੌਪ ਵਜੋਂ ਕਿਵੇਂ ਅਨੁਕੂਲ ਬਣਾਇਆ ਜਾਵੇ। ਜਿਹੜੇ 47% ਡਿਜੀਟਲ ਕਮਾਈ ਦੀਆਂ ਤਕਨੀਕਾਂ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ 76% ਵਿੱਚ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਘਾਟ ਸੀ।
ਵਾਸਤਵ ਵਿੱਚ, ਪੰਜਾਬੀ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨੇ ਅਜੇ ਵੀ ਰਵਾਇਤੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਝ ਛੱਡ ਕੇ ਕੰਮ ਦੇ ਭਵਿੱਖੀ ਢੰਗਾਂ ਅਨੁਸੲਰ ਤਬਦੀਲੀ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਕਈ ਉਚ-ਦਰਸ਼ੀ ਦਾਅਵਿਆਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਉਹ ਡਿਜੀਟਲ ਖੇਤਰ ਦੁਆਰਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਮੌਕਿਆਂ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਰਹੇ ਹਨ। ਜਿਥੇ ਦੂਜੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਨਵੇਂ ਢੰਗ ਅਪਣਾ ਕੇ ਰੁਜਗਾਰ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ ਇਹ ਲੋਕ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਬੇਖਬਰ ਹਨ। ਇਸ ਤੱਥ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ, ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਬਲੌਗ ਸਾਈਟ, kiratkamai.blogspot.com 'ਤੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਅਤੇ ਟਿਊਟੋਰਿਅਲਸ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਨੂੰ ਅੱਪਲੋਡ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਇਹ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਨਵੇਂ ਵਾਤਾਵਰਣ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਹੁਨਰ ਪੈਦਾ ਕਰਨਗੇ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਭਰੋਸੇ ਨਾਲ ਉੱਦਮ ਕਰਨ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰਨਗੇ।
ਇਹ ਕਿਸੇ ਰੈਜ਼ਿਊਮੇ ਦਾ ਖਰੜਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਮੈਂ ਇਸ ਨੂੰ ਬੁਢਾਪੇ ਨਾਲ ਲੜਨ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਬੁਢਾਪੇ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਦਾ ਬਲੂਪ੍ਰਿੰਟ ਸਮਝਦਾ ਹਾਂ।